Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Bruiker]

BRUIKER, z.n., m., des bruikers, of van den bruiker, meerv. bruikers. Van bruiken, nu gebruiken. Een hoevenaar, die op eene bruikweer, d.i. pachthoeve, woont. Ook eene pachthoeve zelve: een boerenbruiker.