Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Borrelen]

BORRELEN, onz. w., gelijkvl. Ik borrelde, heb geborreld. Van borrel. Blaasjes, of bolletjes, opwerpen, in het water en andere vloeistof, het welk eigenaardig gebruikt wordt van de visschen, ook van eene slesch, welke men vol tapt, en van water, in het algemeen, waarin men iets werpt, en waardoor op hetzelve ronde bolletjes verschijnen. Van hier borreling. Zie opborrelen.

[p. 459]

Overdragtigl., borrel, d.i. sterken drank, gebruiken: willen wij eens borrelen? In den gemeenen spreektrant wordt het ook als bedrijvend gebezigd: wat willen wij borrelen? Dit woord is, in het vlaamsch, in gebruik voor geluid maken, schreeuwen. Volgends Ten Kate, is het genomen uit het zaaklijke deel van bor, zijnde de oude verled. tijd van ons baren, beren, in den zin van geluid geven, geweld maken.