[Bondel]
BONDEL, bundel, z.n., m., des bondels, of van den bondel; meerv. bondels. Van binden. Verscheidene zamengebondene dingen: een bondel lappen, een bondel hooi. Bijlen, met roeden omvlochten, die voor de voornaamste Overheden van Rome gedragen werden: verzekert den schoonen bondel bijlen. Vond. Het verkleinw. is bondeltje, bondelken, bundeltje, bundelken.
Hoogd. Bündel, angels. byndel, byndela, eng. bundle, bij Willer. gebuntelin, middeleeuwsch lat. bundela, bundella, bundellus.
Auteursrechtvrij