Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Boerten]

BOERTEN, (oul. boerden) onz. w., gelijkvl. Ik boertte, heb geboert. Schertsen, spotten: hij is een liefhebber van boerten. Ik zeide het al boertende. Van hier boerter, boerterij.