Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Bliktanden]

BLIKTANDEN, onz. w., gelijkvl. Ik bliktandde, heb gebliktand. Van blik, blikken, en tanden, van tand. Eigenlijk, het wit der tanden laten zien, gelijk de honden: de doopwolf bliktand noch. C.G. Plemp.