Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Bezwaard]

BEZWAARD, bijv. naamw. en bijw., zijnde het verled. deelw. van bezwaren. Bezwaarder, meer bezwaard, bezwaardst, meest bezwaard. Eigenlijk, zwaar gemaakt, beladen: de wagen is te zeer bezwaard. Overdragt., be-

[p. 397]

last: die goederen zijn zeer bezwaard. Bekommerd: over eene zaak bezwaard zijn - zich bezwaard maken, vinden. Van hier ook bezwaardheid.