Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Besnijden]

BESNIJDEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en snijden: ik besneed, heb besneden. Een ge-

[p. 366]

deelte van iets afsnijden: een kind besnijden - een besnedene. Van hier ook besnijdenis, besnijding.