[Beslabberen]
BESLABBEREN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en slabberen: ik beslabberde, heb beslabberd. Onder het eten van vloeibare spijs, bezoedelen: het kind heeft zich ellendig beslabberd. Kil. heeft beslabben. Van hier ook beslabbering.
Auteursrechtvrij