Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[p. 350]

[Bepaarlen]

BEPAARLEN, (bepeerlen, beperlen.) bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en paarlen: ik bepaarlde, heb bepaarld. Met paarlen versieren, meest bij de Dichters gebruiklijk: Hof bepereld met uchtendtranen. Spieg.