Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Belanden]

BELANDEN, onz. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en landen, van land: ik belandde, ben beland.

[p. 338]

Aanlanden, aan land komen: wij belandden te Amsteldam. Figuurlijk, ergens aankomen, waar zal hij, eindelijk, nog belanden?