Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Bekwamen]

BEKWAMEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en kwamen: ik bekwaamde, heb bekwaamd. Hiervoor bezigt men, gewoonlijk, bekwaam maken. Zich bekwamen is, echter, nog in gebruik.