Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[p. 336]

[Bekroonen]

BEKROONEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en kroonen: ik bekroonde, heb bekroond. Kroonen, eene kroon opzetten. Figuurlijk, versieren: met roem en eer bekroond. Van hier ook bekrooning.