Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Bekrijten]

BEKRIJTEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en krijten: ik bekreet, heb bekreten. Beschreijen. Het verled. deelw. bekreten is meest in gebruik: zij zag er zeer bekreten uit.