Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[p. 327]

[Bejaard]

BEJAARD, bijv. naamw. en bijw., bejaarder, bejaardst. In jaren toegenomen, oud, eigenlijk van menschen: een bejaard man. Zij is reeds bejaard. In den verhevenen stijl ook van andere dingen: bejaarde eiken.