Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Begraven]

BEGRAVEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en graven: ik begroef, heb begraven. Ter

[p. 321]

aarde bestellen: eenen dooden begraven. Figuurlijk zegt men zich begraven, voor zich verschansen: het leger heeft zich sterk begraven. Ook wordt het voor verbergen gebezigd: ach dat het in de diepste vergetelheid begraven ware! Van hier ook begraving.

Hoogd. begraben, deen. begrave, zweed. begrafwa, bij Kero picraban, bij Ottfrid. bigraben. Het is een woord, zegt Wachter., welk de Franken en Alemannen van graf gemaakt hebben.