Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Begapen]

BEGAPEN, bedr. w., gelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en gapen: ik begaapte, heb begaapt. Eigenlijk, met opgesperden mond bezien, nieuwsgieriglijk bekijken: zij begapen al wat ik doe. Van hier ook begaper, begaping.