[Beestachtig]
BEESTACHTIG, (beestig) bijv. naamw. en bijw., beestachtiger, beestachtigst. Dat iets van de beesten heeft, onbeschoft, beneden de waarde der menschheid: het is een beestachtig mensch - hij gedraagt zich beestachtig. Van hier ook beestachtigheid.
Auteursrechtvrij