[Bedriegen]
BEDRIEGEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het onscheidb. voorz. be en het oude driegen, hetzelfde als ons tegenwoordig bedriegen: ik bedroog, heb bedrogen. Misleiden, teleurstellen: iemand bedriegen. In het daaglijksche leven wordt zich bedriegen ook voor dwalen, mistasten genomen: wanneer gij dit waendet, zoudt gij u bedriegen. Van hier ook bedrieger, bedriegster, bedriegerij, bedrieglijk.
Angels. adreogen, eng. to betraij, zweed. bedraga, bij Tatian. betriegen, bij Notker. triegen.
Auteursrechtvrij