Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Avonddauw]

AVONDDAUW, z.n., m., des avonddauws, of van den avonddauw; zonder meerv. Van avond en dauw. De dauw, die, bij den avond, uit de lucht valt, en uit de dampen ontstaat, welken, gedurende den dag, in de lucht opgestegen zijn.