Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Armzalig]

ARMZALIG, bijv. naamw. en bijw., armzaliger, armzaligst. Door groote en aanhoudende armoede ellendig. Als bijv. naamw.: een armzalig mensch - een armzalig leven. Figuurlijk, voor slecht, gering, nietswaardig: een

[p. 257]

armzalige troost - een armzalig geschenk - een armzalig dorp. Als bijw.: wij leefden daar armzalig, ellendig - dat is armzalig geschreven. Van hier ook armzaligheid. Zie arbeidzalig en zalig.