Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Alleman]

ALLEMAN, voornaamw., beteekenende alle menschen: nadat alleman door de zoetheit der ruste bekoort was. Hooft. Die goethertich es, heeft met alleman melijen. J.B. Houwaert.

Alleman wordt, aan elkander gehecht, als een eigennaam gebruikt, verbeeldende alle menschen als eenen enkelen persoon; alle blijft derhalve onverbogen: men hoort alleman zeggen, niet allen man. Ook plaatst men er dikwijls Jan voor, als de gemeenste van alle namen: Jan alleman (ieder een) spreekt er over.

[p. 217]

Allmann komt reeds bij Otfrid. voor, in de beteekenis van volk, eene meenigte menschen; en Notker. gebruikt alman chunne voor het menschlijke geslacht. Het tegengestelde van dit alman was bij de Ouden nieman, thands niemand.