Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afzigtig]

AFZIGTIG, bijv. naamw., afzigtiger, afzigtigst. Leelijk, waarvan men het gezigt afwendt: dat is een afzigtig mensch.

En geene zag men ooit het geene zij beminden,

Afzichtiger dan 't was, maer wel veel schoonder vinden. Hooft.