Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afzagen]

AFZAGEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en zagen: ik zaagde af, heb afgezaagd. Met de zaag afscheiden: eenen tak van eenen boom, eenen boom, een been afzagen. Die balk is te kort afgezaagd. Door

[p. 198]

zagen afmatten: zich afzagen. Ten einde zagen: al het hout is afgezaagd. Ook, somwijlen, als onz.: wij hebben afgezaagd. Van hier ook afzager, afzaging.