Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afstralen]

AFSTRALEN, onz. w., gelijkvl., met het hulpw. hebben. Van het scheidb. voorz. af en stralen: straalde af, heeft afgestraald. Met stralen afschijnen: een heldere glans straalde van zijn aangezigt af.

Van hier ook afstraling.