Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afspannen]

AFSPANNEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en spannen: ik spande af, heb afgespannen.

[p. 176]

Ontspannen - hetgene, dat stijf gespannen is, zijne spanning benemen, losmaken: de snaren afspannen, eenen boog afspannen - den haan van een schietgeweer afspannen. Het beteekent ook uitspannen, en wordt, in dien zin, van paarden gebezigd, die, door middel van zeelen, aan eenen wagen vastgehecht zijn: de paarden afspannen, het tegengestelde van aan- of inspannen. Van hier ook afspanner, afspanning.