[Afrotten]
AFROTTEN, onz. w., gelijkvl., met het hulpw. zijn. Van het scheidb. voorz. af en rotten: ik rotte (rottede) af, ben afgerot. Door rotten afgescheiden worden: de appelen rotten van de boomen af, al de appelen zijn mij afgerot. Van hier ook afrotting.
Auteursrechtvrij