Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afpakken]

AFPAKKEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en pakken: ik pakte af, heb afgepakt. Hetgene dat opgepakt was (b.v. op eenen wagen) afnemen: die koffer moet weder afgepakt worden. Eenen wagen afpakken, ontpakken. Ten einde pakken - alles, wat gepakt moet worden, tot pakken maken: wij hebben al de snuif afgepakt. Ook kan dit woord, in dezen zin, als onzijd.

[p. 158]

gebruikt worden: na een uur zullen zij afgepakt hebben. Het hoogd. abpacken wordt alleenlijk in den zin van ons ontpakken gebezigd. In den gemeenen spreektrant, komt afpakken ook voor, in de beteekenis van, met geweld afnemen: ik pakte hem den degen af.