Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afklaren]

AFKLAREN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en klaren: ik klaarde af, heb afgeklaard. Geheel afmaken: eene rekening afklaren, geheel afdoen, volkomen zuiver en effen maken. Bij Kiliaan.