Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afhaspelen]

AFHASPELEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en haspelen: ik haspelde af, heb afgehaspeld.

[p. 136]

Bedrijv., door haspelen van iets afdoen: het garen van de klossen afhaspelen. Overdragtiglijk, voor iets langzaam en gebreklijk verrigten, in den gemeenen spreektrant: hebt gij uwe taak haast afgehaspeld?

Onzijd., met het hulpw. hebben: voor ten einde haspelen: wij zullen eerst maar afhaspelen.