Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afharen]

AFHAREN, onz. w., gelijkvl., met het hulpw. hebben. Van het scheidb. voorz. af en haren, welk buiten zamenstelling niet in gebruik is: ik haarde af, heb afgehaard. De haren loslaten: de pels haart af.