Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Afglippen]

AFGLIPPEN, onz. w., gelijkvl., met het hulpw. zijn. Van het scheidb. voorz. af en glippen: ik glipte af, ben afgeglipt. Glippen en vallen: zij glipte van den drempel af. Van hier ook afglipping.