[Afboenen]
AFBOENEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. af en boenen: ik boende af, heb afgeboend. De stoelen afboenen. Figuurlijk, in den gemeenen spreektrant, voor wegjagen, verdrijven: indien hij andermaal komt, zal ik hem van de kamer afboenen..
Auteursrechtvrij