Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Abeel]

ABEEL, (abeelboom, abeelenboom, ook popel, populier, genoemd.) z.n., m., des abeels, of van den abeel; meerv. abeelen. De bleekheid van den abeel. L. Bake.

[p. 91]

 

Wij treên dan, door de dichte en hooge beuken, voort,

 

Tot op den tweesprong, in de schaduw der abeelen.

 

 

 

W. v.d. Pot.

Abeel schijnt eene verbastering van het oude alb, alp, dat wit beteekende; zijnde abeel ook eigenlijk de witte populier.