Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanweven]

AANWEVEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan, dat eene zamenkoppeling en vereeniging aanduidt, en weven: ik weefde aan, heb aangeweefd. Door weven met iets verbinden: ik zal er nog een stuk aanweven.