Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanvriezen]

AANVRIEZEN, onz. w., met het hulpw. zijn. Van het scheidb. voorz. aan, dat eene vereeniging aanduidt, en vriezen, oulings vrieren, waarvan: ik vroor aan, ben aan-

[p. 72]

gevroren; ook aangevrozen. Door de vorst met iets verbonden worden: het glas is aan de tafel gevroren.