Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aantreffen]

AANTREFFEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan, en treffen: ik trof aan, heb aangetroffen. Eigenlijk, bij toeval vinden, ontmoeten, voornaamlijk, met opzigt tot voorwerpen van eenige grootte: ik heb

[p. 66]

hem, op den weg, aangetroffen - ik trof, in dit land, eene groote woestenij aan. Van kleine voorwerpen wordt aantreffen, zoo veel ik weet, niet gebruikt; en men zegt derhalve niet eene naalde, een stuk geld, aantreffen, maar wel vinden.