Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aantijgen]

AANTIJGEN, bedr. w., ongelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan, en tijgen: ik teeg aan, heb aangetegen. Het tegenwoordige gebruik bezigt dit woord ook gelijkvl.: ik tijgde aan, heb aangetijgd.

Beschuldigen: iemand iets aantijgen.