Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanspelden]

AANSPELDEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan, dat hier eene zamenkoppeling en vereeniging aanduidt, en spelden: ik speldde aan, heb aangespeld. Met spelden aan iets vastmaken.