Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanschreijen]

AANSCHREIJEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan (naar, tot) en schreijen: ik schreide aan, heb aangeschreid. Het geschrei naar iemand rigten: iemand om hulp aanschreijen.