Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanroeijen]

AANROEIJEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan (naar, tot) en roeijen: ik roeide aan, heb aangeroeid.

[p. 53]

Bedrijvend: ik zal de schuit wat aanroeijen.

Onzijdig, met de hulpwoorden hebben en zijn: zij hebben sterk aangeroeid, en zij zijn aan land geroeid.