Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanklouwen]

AANKLOUWEN, (opklouwen) bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan, en klouwen: ik klouwde aan, heb aangeklouwd. Een woord, bij de Tuinlieden gebruiklijk: den tuin aanklouwen.