Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanhijgen]

AANHIJGEN, onz. w., gelijkvl., met hebben. Van het scheidb. voorz. aan, (naar, tot, tegen,) en hijgen: ik hijgde aan, heb aangehijgd. Ook ongelijkvl.: ik heeg aan, heb aangehegen.