Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanhalen]

AANHALEN, bedr. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan (naar, tot,) en halen. Ik haalde aan, heb aangehaald.

Dit werkwoord wordt, in verscheidene beteekenissen gebezigd, b.v. voor naar zich toetrekken: eene schuit aanhalen - voor aanhouden: de gansche lading is aan-

[p. 32]

gehaald - voor verrigten, of uitvoeren: ik kan dat alles niet aanhalen - daar is geen aanhalen aan - voor aanlokken: zij begint hem weer aantehalen - voor bijbrengen: hij haalt altoos oude schrijvers aan - voor aanteekenen, aanstrepen: zeven namen van de veertien moeten aangehaald worden.