Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanhaken]

AANHAKEN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Van het scheidb. voorz. aan, en haken: ik haakte aan, heb aangehaakt.

Bedrijvend: hij haakte de eene keeten aan de andere.-

Onzijdig, met hebben: zijne schaats heeft aan de mijne gehaakt.