Nederduitsch taalkundig woordenboek. A. B, C, D

[Aanbrieschen]

AANBRIESCHEN, onz. w., gelijkvl., met hebben: ik brieschte aan, heb aangebriescht. Van het scheidb. voorz. aan en brieschen. Aan beteekent hier naar, tot, en heeft

[p. 14]

den vierden naamval bij zich. Brieschen en aanbrieschen wordt van de paarden gezegd.