Vadertje Langbeen

27 Augustus.

Lieve Vadertje Langbeen,

Zeg, waar zit je nu?

Ik weet nooit in welken hoek van de wereld je eigenlijk bent, maar ik hoop, dat je in elk geval niet met die afschuwelijke warmte in New-York zit. Ik hoop dat je ergens op een hoogen bergtop zit (maar niet in Zwitserland, een beetje dichterbij). Denk alsjeblieft eens aan mij. Ik ben heelemaal alleen en ik verlang er toch zoo naar, dat iemand een oogenblik aan mij denkt. O lieveling, ik zou het toch zoo heerlijk vinden, als ik je werkelijk kende. Wanneer we ons dan alle twee ongelukkig voelden, zouden we elkaar kunnen opvroolijken.

Ik denk niet, dat ik nog lang op Lock Willow zal blijven. Ik zal maar weggaan. Sallie gaat den volgenden winter naar Boston om daar voor haar proefschrift te werken. Zou het niet aardig zijn als we samen gingen, dan zouden we samen een werkkamer hebben en ik zou schrijven terwijl zij aan haar proefschrift werkte, en 's avonds zouden we heel veel aan elkaar hebben. De avonden zijn hier zoo lang. Ik heb alleen maar de Semples en Carrie en Amasai om mee te praten. Ik weet al van te voren, dat je niet op mijn plannen zult ingaan. Ik zie al het briefje van je secretaris:

‘Mejuffrouw Jerusha Abbott.

Lock Willow.

‘Geachte Mejuffrouw,

‘Mijnheer Smith ziet liever, dat u op Lock Willow blijft.

Hoogachtend,

Elmer H. Griggs’.

[p. 141]

Ik heb het land aan je secretaris. Ik ben er van overtuigd, dat een man, die Elmer H. Griggs heet, vervelend moot zijn. Maar werkelijk, lieveling, ik geloof in ernst dat ik naar Boston moet gaan. Ik kan hier niet langer blijven. Als er niet gauw iets gebeurt, zal ik me uit pure wanhoop nog gaan verdrinken.

Lieve deugd, wat is het warm! Het gras is heelemaal verschroeid en de beekjes zijn uitgedroogd, de wegen stoffig! Het heeft weken en weken lang niet geregend.

Deze brief klinkt heusch, alsof ik de hydrophobia had, maar dat is toch niet zoo. Ik verlang alleen maar naar familie, naar iemand die van me houdt.

Nacht, mijn lieve Vadertje. Ik wou, dat ik je kende.

Judy.