Vadertje Langbeen

3 October.

Lieve Vadertje Langbeen,

Nu ben ik weer hier op Fergussen Hall en wel in mijn waardigheid van Senior, daarbij nog redactrice van ‘De Maandelijksche’. Het is haast niet te gelooven hè, dat zoo'n gewichtig personage nog pas vier jaren geleden in het John Grier Home thuis hoorde. We kunnen hier in Amerika onzen weg vinden als we maar willen!

Zeg, hoe vind je dat? Ik kreeg vanmorgen een briefje van Jongeheer Jervie, dat hij naar Lock Willow adresseerde en dat me naar hier opgestuurd werd. Hij zegt, dat hij tot zijn spijt in den herfst niet op Lock Willow kan komen. Hij heeft een uitnoodiging van een vriend aangenomen om met hem op de jacht te gaan. Hij hoopt, dat ik dezen zomer veel plezier heb gehad en dat de buitenlucht me goed heeft gedaan.

En hij wist toch, dat ik bij de McBrides logeerde, want Julia heeft het hem zelf verteld. Jullie mannen moesten de intrigetjes maar aan ons vrouwen overlaten: jullie hebt daar toch geen slag van.

Julia heeft een koffer vol van de prachtigste costumes

[p. 123]

meegebracht, o.a. een avondjapon van Liberty crêpe in een onbeschrijfelijke tint, een geschikte kleeding voor de engelen in het Paradijs. En ik dacht nog wel, dat mijn kleeren dezen zomer onovertreffelijk mooi waren. Ik maakte de costumes van Mevrouw Paterson na met de hulp van een goedkoop naaistertje en ofschoon mijn gewaden niet bepaald volkomen gelijk aan de oorspronkelijke uitvielen, was ik er toch erg blij mee, totdat Julia haar schatten tentoonstelde.

Lieveling, ben je eigenlijk niet blij, dat je geen meisje bent? Je zult wel denken, dat we gansjes zijn om zooveel over kleeren te spreken en er zoo dol veel van te houden.

Heb je wel eens van dien geleerden professor gehoord die van oordeel was, dat vrouwen sober gekleed moesten gaan en geen versieringen mochten dragen? Het liefst natuurlijk in zoo'n soort hobbezak. Welnu, zijn vrouw was een lief gedwee schepseltje en ze droeg heel gewillig de door haar echtgenoot voorgeschreven kleeding. En wat denk je nu wel, dat hij deed? Wel, hij ging er met een balletdanseres vandoor!!

Altijd

Je Judy.

P.S. Het kamermeisje in onze gang draagt blauw geruite schorten. (Precies hetzelfde goed, dat ik vroeger op het J.G.H. moest dragen). Ik zal er haar een paar bruine voor in de plaats geven en dan moet ze die blauwe maar onder in haar kast wegstoppen. Er gaat me telkens een koude rilling over het lijf als ik die dingen zie.