Een Vlaamsche jongen

[p. XIII]

Aan den lezer, bij den tweeden druk.

Een Vlaamsche jongen, waarvan ik zoo gelukkig ben een tweede oplaag alreeds de Nederlandsch lezende bevolking te kunnen aanbieden, is grootendeels een splinternieuw boek geworden, dat zeer merkelijk van het eerste verschilt.

Inderdaad, de losse vellen van het oningenaaid afdruksel der oorspronkelijke uitgaaf, op hetwelk ik mijne veranderingen potloodde, alhier doorhalend, aldaar aanvullend of omzettend; en waar een groot honderd versche bladzijden werden tusschengelascht, in de plaats van een paar

[p. XIV]

dozijnen, die 'k er uit liet; dat exemplaar, zeg ik, mag wel een echt klad van dézen druk worden genoemd.

Al de verzen, immers, op zeer weinige na, en sommige afgetrokken beschouwingen heb ik weggeschrabd; zekere verzuimde toestanden, waarin het beloop der vertelling min spoed en meer licht eischte, en die nauwelijks waren aangestipt, zijn breeder ontwikkeld; een aantal tafereeltjes hertoetst en voltooid; overgangen geleidelijker gemaakt; enkele tooneelen meer zichtbaar met de handeling verbonden, en veel andere plaatsen in de bijzonderheden overgewerkt.

Voornamelijk werden er onuitgegeven, onlangs geteekende, schetsen uit de kinder- en schoolwereld, uit het soldatenleven en 't ziekenhuis bij gezameld.

Het bleek mij tevens wenschelijk minstens een tiental hermaakte hoofdstukken te splitsen en anders in te deelen; alsmede stijl en taal zelve te onderwerpen aan zorgvuldige herziening.

Doch, dat alles gebeurde, zonder den grond,

[p. XV]

den aanleg, den geest of den gang van het verhaal om te keeren of in hoofdzaak te wijzigen. De nogal wilde telg in onzen Vlaamschen tuin is door de enting niet van heuren eigen aard verbasterd. De levenssappen der vrije gedachte vooral zijn er in geenen deele bij 't snoeien uit weggebloed. Veeleer zou de zin van het boek nu, meer tastbaar belichaamd, nog ronder uitkomen.

Ik verzoek beleefdelijk alle beminnaars onzer Letteren, die Een Vlaamsche jongen lazen, zooals hij ten jare 1879 verscheen, mij de eer en het genoegen te gunnen ook deze, in gekuischten en ruimeren vorm hergoten, uitgaaf eens te willen in overzicht nemen.

Na eene eerste ondervinding der openbaarheid, voelde ik mij te weinig over mijnen proefarbeid voldaan, en sterk door den lust geprikkeld mijn werkje te herscheppen, met de vurige begeerte dat het ook den aandachtigen waarnemer voor de nalezing niet onbeloond laten moge.

Ieder zal meer dan eens, hoop ik, gereedelijk erkennen dat, bij strenge zelfkastijding, voorge-

[p. XVI]

schreven door persoonlijke tucht, ik tevens, in dankbare leerzaamheid, van de studies en raadgeving mijner beoordeelaren, van rechtvaardig verwijt en verstandige wenken rekening hield.

Ik heb mij (mag ik dit er bijvoegen?) zelfs de overdrijving, de strijdigheden en andere onwillekeurige misgrepen van enkele kunstrechters, waar mijne eigene onvolkomenheid misschien gedeeltelijk aanleiding toe gaf, te nutte gemaakt; en eindelijk, niet het minste den milden lof, waarmee de Critiek mij moed insprak, tot verbetering van mijn eerste boek, onder nauwgezet schiften, te baat genomen.

Ook zal ik trachten in later werk minder veraf te blijven van de volmaaktheid, dan het mij door deze hervatte poging lukken mocht.

W.

Gent, Juli, 1881.