XII Volks-Liedekens, op bekende wijzen, Ter vervrolijking van Laurens Jansz. Kosters

[p. 10]

Volks-gezang, bij 't vierde jubel-feest van Lourens Jansz. Koster.

Wijze: Wilhelmus van Nassauen.

De Beukenschors was stuk gesneden

Tot nieuwe letteren van hout,

Die toen voor 't eerst de werking deden,

Waarvoor men nu een' Feestdag houdt.

Nog zonder zwier en tooi was toen 't gedrukte:

De Kunst en Vinding was nog versch;

Maar Koster, ziende hoe 't hem lukte,

Bragt telkens anders ze op de Pers!

[p. 11]

 

Toen had de Man nog weinig Zetters,

 

Maar toch zijn Kunst en Vlijt was groot,

 

Hij sneed al meer en beter Letters,

 

En maakte die van tin en lood.

 

Zijn lukt was dun, maar werd al ras wat maijer

 

En ieder boek of nieuwe druk

 

Werd telkens sierlijker en fraaijer

 

En spelde Koster meer geluk.

 

 

 

In deze Stad is 't werk begonnen

 

En toen, bij roof, naar Mentz gebragt.

 

Veel heeft alom de Kunst gewonnen,

 

En dienst gedaan aan 't Nageslacht,

 

Door zijd en vlijt werd toen de Pers wolkomen

 

In Nederland en overal;

 

Geen vrije borst heeft meer te schromen,

 

Dat ooit de Pers meer breken zal.

 

 

[p. 12]

 

Goddank! in spijt van dwang en schennis,

 

Alom wordt Wetenschap en Kunst

 

Voor elk van algemeene kennis,

 

En blijft in aller braven gunst;

 

Geen domper kan het helder licht meer dooven,

 

Dat Kosters Beukenhout ontstak.

 

Niets kan ons meer de taal ontrooven,

 

Die nu de Pers Vier Eeuwen sprak.

 

 

 

Triomf! al 't goede, ware en schoone

 

Dat ergens iemand heeft of weet,

 

Wat oord of land hij ook bewone,

 

Was rang of stand hij ook bekleedt;

 

Alom verspreid en steeds vermenigvuldigd,

 

En toch in oorsprong hier zoo kleen,

 

Is de aard' aan Kosters Vond verschuldigd,

 

Aan Haarlems eerste Pers alleen!