Brieven aan familie en vrienden 1919-1941

24.

Postblad van 12 juli. A.R. is de afkorting voor Assistent-Resident.

Blimbing, 12 Juli 1941

Waarde Nieuwenhuys,

Het is nu plotseling toch weer anders geworden: de A.R. van Malang, de heer Lisnet, weigert mij de vergunning van vrijheid buiten de werkuren en heeft op het vonnis een aanteekening gesteld, houdende dat voor het inwilligen van mijn verzoek geen aanleiding bestaat.

De aanleiding bestaat natuurlijk wel en ligt in de aanwezigheid van het gezin, waarvoor ik 's avonds zou kunnen werken, terwijl het nu de vraag blijft of ik daartoe gelegenheid zal krijgen. Ik verliet den A.R. zonder dat ik het verzoek had gedaan, want het vonnis was nog niet gekomen. Hij zeide me, dat ik in Soekamiskin moest zitten; dat hij mij de vergunning alleen kon geven ‘als het in het vonnis stond’ (hetgeen het geval is uiteraard), en verder, dat ik hem moest aantoonen, waar ik te Bandoeng zou verblijven. Wat dit laatste betreft, beloofde ik te zullen schrijven aan een vriend te Bd. en dan bij hem terug te komen. Koch heeft mij een uitnoodiging doen toekomen om bij hem te logeeren, maar dat schijnt dan nu overbodig. De politie beteekende mij het vonnis, waarop de aanteekening van den heer Lisnet al stond. De Commissaris van Malang, genaamd J.C.A. van Wijngaarden, óók een Indo-Europeaan, maar mijn God, wat een heel ander mensch dan de heer Lisnet!... suggereerde, dat ik alsnog het voornemen zou te kennen geven een gratierekest in te dienen, daar hij me anders binnen 24 uur moest laten transporteeren naar Bandoeng. Ik moest dus dat voornemen wel te kennen geven en heb voor het indienen van het rekest 14 dagen tijd. Het was me om uitstel te doen, want ik moet toch schrijven aan mijn vrienden en

[p. 823]

ik moet naar de Ind. crt. om te praten hoe het zal gaan met Itih tijdens mijn maand afwezigheid. Persoonlijk zal ik van die gevangenis niet doodgaan, maar er zijn anderen, die er door in de knel zouden kunnen komen en dat is zoo mogelijk te voorkomen.

Ik schrijf nog een briefje met mijn argumenten aan den A.R. van Malang, maar volgens den Commissaris zal het niet veel helpen, daar het een gunst is en zelfs het Parket er niets mee te maken heeft. Als het van de rechtbank en den O.v.J. afhing, kreeg ik het vast.

Het is mogelijk, dat ik na bespreking te Sb. toch dit uitstel weer verwerp en verzoek voort te gaan met de executie van het vonnis. Het zal me hoogst aangenaam zijn, als er aan dit zaakje een einde komt, en dan maar hoe eer hoe liever. Maar Beb komt denkelijk eind dezer nog hier, Anna moet naar Soekaboemi met haar, er is sprake van dat ook Itih haar zal brengen, Maarten moet begin Augustus voor het eerst naar de Cultuurschool en ik ben pas begonnen voor de krant te werken en moet nog veel kopij maken van allerlei soort. - Van het aid kreeg ik een postwissel van f 64,- voor die Ned. Streekromans. Aardig. Had ik niet van hen gedacht. Maar ik mag er niet mee doorgaan, omdat Jansen dat niet kan hebben.

Ik eindig nu maar hier en zal zeker binnenkort wel weer een levensteeken hooren? Stuur me wat overdrukjes van wat er van mij in De Fakkel staat te verschijnen en zoo mogelijk ook een nummer. Ik kreeg een boek ter recensie ‘Zwerftochten’ van Frank Clune, het boek zelf nogal gewoontjes, maar de teekeningen van Vroman zijn geestig.

Ge zijt gegroet oor en de zegen! zooals ze bij A.M. de Jong zeggen. ‘Zij een bietje mens, en boer!’ Maar een boer is geen mensch immers.

Je toegenegen

W. Walraven.